eerste reisverslag
Blijf op de hoogte en volg Remona
18 Juli 2014 | Ghana, Kumasi
Inmiddels al ruim een week in Ghana! Dus tijd voor me eerste verslag.
De laatste voorbereidingen en afscheidjes, iedereen deed of ik jaar weg ging, vielen me zwaar. Wel heel lief alle cadeautjes! De laatste avond voor vertrek heb ik niks anders gedaan dan gehuild, wat vond ik het spannend nu het echt zo ver was. Ik had 3 dingen ingepakt: de hele apotheek, wat kleding en eten. 9 juli ging ik met papa en mama smorgens vroeg naar t vliegveld. En kwam ook Pieternel met haar uitzwaaicomité. Weer een moeilijk afscheid, de traantjes van papa en mama. We vlogen eerst naar rome waar we maar uurtje hadden om over te stappen. We vertrokken later vanuit adam waardoor er nog minder overbleef. Gelukkig stond op het vliegveld in rome zelfs een mannetje met een bordje Lagos Accra. Die met ons, en bleek nog vele anderen (bijna allemaal Afrikanen) uit ons vliegtuig naar het volgende vliegtuig ging rennen. Snel snel tussen alle mensen door naar de andere kant van t vliegveld. We moesten zelfs nog met een metro en een bus. Toen we in t enorme vliegtuig kwamen, waren we een van de weinige blanken. De mensen roken bijzonder. We zaten net en onze buurman wilde al van alles weten. Hij was Nigeriaans en moest naar Lagos in Nigeria waar we een tussenstop gingen maken. Hij vond Pieternel helemaal geweldig en kon z'n oren niet geloven dat ze een vriend had die nog langer was dan zij. Uiteindelijk gingen we, ruim een uur te laat, hadden we daar nou zo voor gehaast. Een Afrikaan begon keihard te zingen 'god you have the whole world in your hands' de steward vroeg of ie kon stoppen maar daar trok hij zich niks van aan. We kregen veel eten en drinken. Het avondeten,lasagne was verschrikkelijk smerig. We hebben ons best gedaan want we dachten we krijgen voorlopig misschien wel niks beters. Ik vond het nog steeds erg spannend allemaal. In Lagos gingen er veel mensen in en uit. Toen we weer gingen, kregen we een formulier wat we in moesten vullen en voor we het wisten waren we er al. We hadden van te voren een brief gehad wat we konden verwachten van t vliegveld: chaos. Daardoor kon t alleen maar meevallen. En dat was ook zo. Het was er wel klein en primitief. Al moesten we wel op de foto en vingerafdrukken laten maken. De mensen waren niet zo aardig. Er was een man die zei dat ik 10 euro moest betalen omdat ik voor de eerste x in Ghana was maar ik wist van de brief dat ik dat niet hoefde te doen. We hadden nog geen idee waar we gingen slapen en hoe we daar heen zouden gaan. In de hal stonden een blanke vrouw en een donkere jongen op ons te wachten met een bordje. Toontje en atta. Atta werkt in het guesthouse. Het bleek dat toontje een Belgische vrouw is die in Ghana woont en dat we bij haar de eerste nacht gingen doorbrengen. Ik was opgelucht. We moesten nog op 2 andere meiden wachten. En toen gingen we naar het busje van toontje.er liepen wat ghanesen om ons heen uiteindelijk bleek dat ze geld wilden maar hebben we niet gegeven. Toen gingen we naar haar huis. Het was inmiddels na twaalven en erg donker buiten. Accra de hoofdstad van Ghana leek in t donker net Nederland. Er waren gewone gebouwen etc. Alleen de laatste straat was een onverharde weg. Het huis van toontje en onze kamer was prima. Alleen buiten zag het er allemaal niet uit. Ik was wel al wat gerustgesteld al vond ik t wel nog spannend waar ik uiteindelijk echt terecht zou komen. De volgende dag zelfs ontbijt met brood chocopasta en thee (daar bestaat me ontbijt nog steeds meestal uit). Ik drink alleen geen thee meer sinds ik ontdekte dat ze het van kraanwater maken. En daarna ontmoeten we de oma en kleindochter waarvan ik thuis al in de krant had gezien dat ze ook heen gingen. De 2 meiden gingen verder met hun reis. En wij ook samen met oma en kleindochter(in d'r pyjama jurkje zonder bh), atta, toontje en haar 2 zoontjes gingen we in het busje naar het guesthouse. We gingen op tijd weg want het was ver, zeker 5 uur rijden. Onderweg zagen we van alles, in het licht waren de verschillen met NL duidelijk te zien. veel kraampjes langs de weg en mensen die vanalles op hun hoofd droegen en tussen de auto's doorliepen om het te verkopen. We hebben zelfs een aapje langs de weg aan een touwtje gezien en mensen met een heel groot rat/bever achtig beest in hun handen om te verkopen. Soms waren de mensen echt arm en leefden ze in een krot maar vanuit de auto leek het allemaal nog best mee te vallen. Soms was de weg goed en soms was het ineens een stuk zand met hobbels. Er staat op veel plekken politie langs de weg dan moet je even stoppen dan kijken ze even en mag je weer verder. Tijdens de reis ruik je ook aparte geuren het ruikt vaak naar brand. We hebben onderweg ergens gestopt om wat te drinken en naar de wc te gaan. het viel me ontzettend mee en het zag er redelijk uit. De ghanesen obers zitten alleen allemaal lui op een stoel en er staan teiltjes water op de tafels. Bij de wc komen de ghanesen half naakt uit de hokjes en kleden zich bij de spiegels aan. Banko, het plaatsje waar we heen gingen lag wat afgelegen. Het laatste stuk weg was slecht en heuvelachtig en we kwamen langs arme dorpjes. Ik dacht ohnee waar ben ik beland. Toen we aankwamen stond daar de zwangere Patricia die elk moment kan bevallen met haar schoonfamilie uit Nigeria en rosina die voor haar werkt. Ik vond Patricia er goed uit zien voor een zwangere vrouw in de rimboe. Net als toontje hebben ze ook honden, inmiddels heb ik daar beetje aan kunnen wennen al vind ik de honden hier maar vies. Toen we in onze kamer waren, die er ook goed uit zag, kwam het besef dat ik hier 7 weken ging doorbrengen. Even gebeld met me lieve moeder en het ging alweer wat beter. Buiten is een bar waar we drinken kunnen bestellen. En er is een terras waar we ontbijt, lunch en avondeten krijgen. Ontbijt en lunch is brood, pannenkoeken of wentelteefjes. We worden goed verzorgd! Je kan in Ghana zakjes water kopen om uit te drinken dan weet je zeker dat het schoon water is, wel even wennen drinken uit een zakje. Bij het eerste avondmaal ontmoeten we linda Wim en Jochem, een gezin uit bergen wat door Ghana aan het reizen was ontzettend aardige mensen. We waren erg benieuwd wat voor eten we kregen, spaghetti! Alweer een opluchting. Na het eten viel de stroom uit, dat noemen ze lightsoff, wat we inmiddels bijna Elke dag meemaken. De douche is oke alleen me haren wassen is hier echt een uitdaging. Het water is super koud en de straal stelt niet veel voor. De volgende morgen deden we rustig aan terwijl de rest een rondleiding kreeg van atta door banko. Daardoor kregen wij smiddags een privé rondleiding. We gingen eerst naar het weeshuis. Dat is heel dichtbij. Het zag er goed uit. De kinderen zaten net te eten. Dat doen ze overal en nergens en ze eten met hun handen. Ze aten yam dat is een soort aardappel. Met een groene derrie. Er is een 'moeder' en een 'oma'. Die lagen beetje half op de grond. Inmiddels weet ik dat ze altijd daar zitten. De kinderen slapen in stapelbedden en slapen met z'n vieren op soort groepskamertjes. Buiten zijn hokjes met douches en toiletten. Er is ook een keuken maar ze koken meestal in de tuin op kolen en in het gebouwtje in de tuin daar staat dan een hele grote pan op een vuur op de grond. De oudste meiden zijn er elke dag maar druk mee. Je wilt niet weten hoe dat allemaal gaat. En dan elke dag de vraag of we ook willen proeven "uh nee dat is voor jullie!;)" Ze hebben ook kippen die ze zelf in de tuin slachten. We komen dagelijks mensen tegen, ook kinderen, die een heel groot mes dragen, net een zwaard. Ik heb ze het zelfs uit hun schoolbank zien toveren. Daarna gingen we langs de kliniek en er is een gebouwtje voor bevallingen. Beide nogal primitief. Ze hebben geen apparaten of iets. Op de gang is een bankje waar de man moet wachten als ie mee is want meestal blijven ze gewoon thuis. Toen verder naar banko. Het was erg heet. Het midden van banko is een kruising van de zandweg. Daar zijn veel kraampjes. De rest van het dorp bestaat uit krotten die overal en nergens staan. De mensen dragen alles op hun hoofd. Wat een armoede. We hebben van alles gezien. We hebben ook een kraampje met vis gezien vol vliegen zat zelfs op de kinderen. Onderweg kwamen we veel mensen tegen die ons nieuwsgierig aankeken. We hebben echt super veel mensen gedag gezegd en naar hun gezwaaid of een hand gegeven. Ze spreken ons vaak aan in hun eigen taal, twi. Atta leert ons Soms wat zinnetjes. Hij heeft ons ook een naam gegeven Pieternel heet Afia en ik Abana omdat ik op dinsdag geboren ben. De mensen vinden het super leuk als ik zeg dat ik Abana heet. Als we over straat lopen roepen mensen nu soms Abana dat is echt grappig. De sfeer hier is heel relaxed, geen haast en de mensen nemen het gewoon zoals het is. Soms lijkt het of de mensen hier maar 3 dingen doen: zitten, lopen of verkopen. Als het regent staat het leven stil en komen veel mensen niet naar werk of school. De hele dag en nacht hoor je hier vreemde geluiden: dieren en lawaai er zijn mensen die lopen door een microfoon gebeden te tetteren. Patricia is inmiddels bevallen en Toontje en het gezin zijn vertrokken. We gaan elke dag naar het weeshuis. Dan gaan we kijken bij het koken, gezellig teuten, spelletjes doen, kleuren, lezen, helpen met huiswerk van alles! Er zitten ongeveer 20 kinderen in het weeshuis maar er zijn elke dag ook een heleboel te spelen. Het zijn ontzettend lieve kinderen. We hebben nu ook drie dagen smorgens op de school geholpen. Ik bij klas 6 Pieternel bij 4. De school duurt van 8 tot 1. Smorgens gaan ze in rijen buiten staan en zingen en bidden. Ik ben vaak alleen met de kinderen omdat de leraar te laat of buiten is. vandaag kwam hij zelfs helemaal niet! Ze moeten examens maken en in de overige tijd geef ik wiskunde of doen we galgje. Ik kijk ook de examens na. Als de leraar boos is slaat ie de kids met een stok. Dat is normaal hier maar ik word er misselijk van. Uit school zijn we langs een soort crèche in een kerk geweest. De kids speelden tussen de kerkbanken en lagen te slapen op een mat op de vloer. Ze gingen wel heel schattig liedjes voor ons zingen. We zijn ook een paar dagen geleden naar kumasi geweest, dat is een stad op ongeveer 1uur afstand. Daar gingen we heen met een taxi en een trotro(taxibusje) die beide bijna uit elkaar vielen. In kumasi was het mega druk overal auto's en mensen. Er was ook veel armoede, mensen die op straat liggen te bedelen. Je kan hier wel gewoon bijna alles kopen wat we in NL ook hebben. We hebben koek, bruin brood en mango gekocht. We zijn naar een markt geweest waar ik een souvenir heb gekocht voor paar euro. De man wilde per se iets aan me kwijt omdat ik eerste klant was en bleef maar achter me aan komen. Op de terugweg gingen we nog naar effiduasi daar was het wat gemoedelijker met ook een leuke markt en winkeltjes. De trotro is een hele ervaring. Overal kunnen mensen in en uitstappen. En er hangt iemand uit het raam om te roepen of er meer mensen mee willen. Als iemand naar de wc moet stopt ie en kan je in de bosjes. Atta heeft ons in banko meegenomen naar een bouwplaats van een aantal stallen voor kippen en varkens. De mensen deden of we koninginnen waren en we kregen een rondleiding langs de hardwerkende mensen, verschrikkelijk. Maar wel goed om te zien dat ze werkgelegenheid creëren en ik was onder de indruk van wat ze maakte! Of we in NL wat investeerders kunnen regelen haha. Het is onmogelijk om alles te vertellen en te verwoorden maar ik hoop jullie hiermee wat op de hoogte te hebben gebracht!
De laatste voorbereidingen en afscheidjes, iedereen deed of ik jaar weg ging, vielen me zwaar. Wel heel lief alle cadeautjes! De laatste avond voor vertrek heb ik niks anders gedaan dan gehuild, wat vond ik het spannend nu het echt zo ver was. Ik had 3 dingen ingepakt: de hele apotheek, wat kleding en eten. 9 juli ging ik met papa en mama smorgens vroeg naar t vliegveld. En kwam ook Pieternel met haar uitzwaaicomité. Weer een moeilijk afscheid, de traantjes van papa en mama. We vlogen eerst naar rome waar we maar uurtje hadden om over te stappen. We vertrokken later vanuit adam waardoor er nog minder overbleef. Gelukkig stond op het vliegveld in rome zelfs een mannetje met een bordje Lagos Accra. Die met ons, en bleek nog vele anderen (bijna allemaal Afrikanen) uit ons vliegtuig naar het volgende vliegtuig ging rennen. Snel snel tussen alle mensen door naar de andere kant van t vliegveld. We moesten zelfs nog met een metro en een bus. Toen we in t enorme vliegtuig kwamen, waren we een van de weinige blanken. De mensen roken bijzonder. We zaten net en onze buurman wilde al van alles weten. Hij was Nigeriaans en moest naar Lagos in Nigeria waar we een tussenstop gingen maken. Hij vond Pieternel helemaal geweldig en kon z'n oren niet geloven dat ze een vriend had die nog langer was dan zij. Uiteindelijk gingen we, ruim een uur te laat, hadden we daar nou zo voor gehaast. Een Afrikaan begon keihard te zingen 'god you have the whole world in your hands' de steward vroeg of ie kon stoppen maar daar trok hij zich niks van aan. We kregen veel eten en drinken. Het avondeten,lasagne was verschrikkelijk smerig. We hebben ons best gedaan want we dachten we krijgen voorlopig misschien wel niks beters. Ik vond het nog steeds erg spannend allemaal. In Lagos gingen er veel mensen in en uit. Toen we weer gingen, kregen we een formulier wat we in moesten vullen en voor we het wisten waren we er al. We hadden van te voren een brief gehad wat we konden verwachten van t vliegveld: chaos. Daardoor kon t alleen maar meevallen. En dat was ook zo. Het was er wel klein en primitief. Al moesten we wel op de foto en vingerafdrukken laten maken. De mensen waren niet zo aardig. Er was een man die zei dat ik 10 euro moest betalen omdat ik voor de eerste x in Ghana was maar ik wist van de brief dat ik dat niet hoefde te doen. We hadden nog geen idee waar we gingen slapen en hoe we daar heen zouden gaan. In de hal stonden een blanke vrouw en een donkere jongen op ons te wachten met een bordje. Toontje en atta. Atta werkt in het guesthouse. Het bleek dat toontje een Belgische vrouw is die in Ghana woont en dat we bij haar de eerste nacht gingen doorbrengen. Ik was opgelucht. We moesten nog op 2 andere meiden wachten. En toen gingen we naar het busje van toontje.er liepen wat ghanesen om ons heen uiteindelijk bleek dat ze geld wilden maar hebben we niet gegeven. Toen gingen we naar haar huis. Het was inmiddels na twaalven en erg donker buiten. Accra de hoofdstad van Ghana leek in t donker net Nederland. Er waren gewone gebouwen etc. Alleen de laatste straat was een onverharde weg. Het huis van toontje en onze kamer was prima. Alleen buiten zag het er allemaal niet uit. Ik was wel al wat gerustgesteld al vond ik t wel nog spannend waar ik uiteindelijk echt terecht zou komen. De volgende dag zelfs ontbijt met brood chocopasta en thee (daar bestaat me ontbijt nog steeds meestal uit). Ik drink alleen geen thee meer sinds ik ontdekte dat ze het van kraanwater maken. En daarna ontmoeten we de oma en kleindochter waarvan ik thuis al in de krant had gezien dat ze ook heen gingen. De 2 meiden gingen verder met hun reis. En wij ook samen met oma en kleindochter(in d'r pyjama jurkje zonder bh), atta, toontje en haar 2 zoontjes gingen we in het busje naar het guesthouse. We gingen op tijd weg want het was ver, zeker 5 uur rijden. Onderweg zagen we van alles, in het licht waren de verschillen met NL duidelijk te zien. veel kraampjes langs de weg en mensen die vanalles op hun hoofd droegen en tussen de auto's doorliepen om het te verkopen. We hebben zelfs een aapje langs de weg aan een touwtje gezien en mensen met een heel groot rat/bever achtig beest in hun handen om te verkopen. Soms waren de mensen echt arm en leefden ze in een krot maar vanuit de auto leek het allemaal nog best mee te vallen. Soms was de weg goed en soms was het ineens een stuk zand met hobbels. Er staat op veel plekken politie langs de weg dan moet je even stoppen dan kijken ze even en mag je weer verder. Tijdens de reis ruik je ook aparte geuren het ruikt vaak naar brand. We hebben onderweg ergens gestopt om wat te drinken en naar de wc te gaan. het viel me ontzettend mee en het zag er redelijk uit. De ghanesen obers zitten alleen allemaal lui op een stoel en er staan teiltjes water op de tafels. Bij de wc komen de ghanesen half naakt uit de hokjes en kleden zich bij de spiegels aan. Banko, het plaatsje waar we heen gingen lag wat afgelegen. Het laatste stuk weg was slecht en heuvelachtig en we kwamen langs arme dorpjes. Ik dacht ohnee waar ben ik beland. Toen we aankwamen stond daar de zwangere Patricia die elk moment kan bevallen met haar schoonfamilie uit Nigeria en rosina die voor haar werkt. Ik vond Patricia er goed uit zien voor een zwangere vrouw in de rimboe. Net als toontje hebben ze ook honden, inmiddels heb ik daar beetje aan kunnen wennen al vind ik de honden hier maar vies. Toen we in onze kamer waren, die er ook goed uit zag, kwam het besef dat ik hier 7 weken ging doorbrengen. Even gebeld met me lieve moeder en het ging alweer wat beter. Buiten is een bar waar we drinken kunnen bestellen. En er is een terras waar we ontbijt, lunch en avondeten krijgen. Ontbijt en lunch is brood, pannenkoeken of wentelteefjes. We worden goed verzorgd! Je kan in Ghana zakjes water kopen om uit te drinken dan weet je zeker dat het schoon water is, wel even wennen drinken uit een zakje. Bij het eerste avondmaal ontmoeten we linda Wim en Jochem, een gezin uit bergen wat door Ghana aan het reizen was ontzettend aardige mensen. We waren erg benieuwd wat voor eten we kregen, spaghetti! Alweer een opluchting. Na het eten viel de stroom uit, dat noemen ze lightsoff, wat we inmiddels bijna Elke dag meemaken. De douche is oke alleen me haren wassen is hier echt een uitdaging. Het water is super koud en de straal stelt niet veel voor. De volgende morgen deden we rustig aan terwijl de rest een rondleiding kreeg van atta door banko. Daardoor kregen wij smiddags een privé rondleiding. We gingen eerst naar het weeshuis. Dat is heel dichtbij. Het zag er goed uit. De kinderen zaten net te eten. Dat doen ze overal en nergens en ze eten met hun handen. Ze aten yam dat is een soort aardappel. Met een groene derrie. Er is een 'moeder' en een 'oma'. Die lagen beetje half op de grond. Inmiddels weet ik dat ze altijd daar zitten. De kinderen slapen in stapelbedden en slapen met z'n vieren op soort groepskamertjes. Buiten zijn hokjes met douches en toiletten. Er is ook een keuken maar ze koken meestal in de tuin op kolen en in het gebouwtje in de tuin daar staat dan een hele grote pan op een vuur op de grond. De oudste meiden zijn er elke dag maar druk mee. Je wilt niet weten hoe dat allemaal gaat. En dan elke dag de vraag of we ook willen proeven "uh nee dat is voor jullie!;)" Ze hebben ook kippen die ze zelf in de tuin slachten. We komen dagelijks mensen tegen, ook kinderen, die een heel groot mes dragen, net een zwaard. Ik heb ze het zelfs uit hun schoolbank zien toveren. Daarna gingen we langs de kliniek en er is een gebouwtje voor bevallingen. Beide nogal primitief. Ze hebben geen apparaten of iets. Op de gang is een bankje waar de man moet wachten als ie mee is want meestal blijven ze gewoon thuis. Toen verder naar banko. Het was erg heet. Het midden van banko is een kruising van de zandweg. Daar zijn veel kraampjes. De rest van het dorp bestaat uit krotten die overal en nergens staan. De mensen dragen alles op hun hoofd. Wat een armoede. We hebben van alles gezien. We hebben ook een kraampje met vis gezien vol vliegen zat zelfs op de kinderen. Onderweg kwamen we veel mensen tegen die ons nieuwsgierig aankeken. We hebben echt super veel mensen gedag gezegd en naar hun gezwaaid of een hand gegeven. Ze spreken ons vaak aan in hun eigen taal, twi. Atta leert ons Soms wat zinnetjes. Hij heeft ons ook een naam gegeven Pieternel heet Afia en ik Abana omdat ik op dinsdag geboren ben. De mensen vinden het super leuk als ik zeg dat ik Abana heet. Als we over straat lopen roepen mensen nu soms Abana dat is echt grappig. De sfeer hier is heel relaxed, geen haast en de mensen nemen het gewoon zoals het is. Soms lijkt het of de mensen hier maar 3 dingen doen: zitten, lopen of verkopen. Als het regent staat het leven stil en komen veel mensen niet naar werk of school. De hele dag en nacht hoor je hier vreemde geluiden: dieren en lawaai er zijn mensen die lopen door een microfoon gebeden te tetteren. Patricia is inmiddels bevallen en Toontje en het gezin zijn vertrokken. We gaan elke dag naar het weeshuis. Dan gaan we kijken bij het koken, gezellig teuten, spelletjes doen, kleuren, lezen, helpen met huiswerk van alles! Er zitten ongeveer 20 kinderen in het weeshuis maar er zijn elke dag ook een heleboel te spelen. Het zijn ontzettend lieve kinderen. We hebben nu ook drie dagen smorgens op de school geholpen. Ik bij klas 6 Pieternel bij 4. De school duurt van 8 tot 1. Smorgens gaan ze in rijen buiten staan en zingen en bidden. Ik ben vaak alleen met de kinderen omdat de leraar te laat of buiten is. vandaag kwam hij zelfs helemaal niet! Ze moeten examens maken en in de overige tijd geef ik wiskunde of doen we galgje. Ik kijk ook de examens na. Als de leraar boos is slaat ie de kids met een stok. Dat is normaal hier maar ik word er misselijk van. Uit school zijn we langs een soort crèche in een kerk geweest. De kids speelden tussen de kerkbanken en lagen te slapen op een mat op de vloer. Ze gingen wel heel schattig liedjes voor ons zingen. We zijn ook een paar dagen geleden naar kumasi geweest, dat is een stad op ongeveer 1uur afstand. Daar gingen we heen met een taxi en een trotro(taxibusje) die beide bijna uit elkaar vielen. In kumasi was het mega druk overal auto's en mensen. Er was ook veel armoede, mensen die op straat liggen te bedelen. Je kan hier wel gewoon bijna alles kopen wat we in NL ook hebben. We hebben koek, bruin brood en mango gekocht. We zijn naar een markt geweest waar ik een souvenir heb gekocht voor paar euro. De man wilde per se iets aan me kwijt omdat ik eerste klant was en bleef maar achter me aan komen. Op de terugweg gingen we nog naar effiduasi daar was het wat gemoedelijker met ook een leuke markt en winkeltjes. De trotro is een hele ervaring. Overal kunnen mensen in en uitstappen. En er hangt iemand uit het raam om te roepen of er meer mensen mee willen. Als iemand naar de wc moet stopt ie en kan je in de bosjes. Atta heeft ons in banko meegenomen naar een bouwplaats van een aantal stallen voor kippen en varkens. De mensen deden of we koninginnen waren en we kregen een rondleiding langs de hardwerkende mensen, verschrikkelijk. Maar wel goed om te zien dat ze werkgelegenheid creëren en ik was onder de indruk van wat ze maakte! Of we in NL wat investeerders kunnen regelen haha. Het is onmogelijk om alles te vertellen en te verwoorden maar ik hoop jullie hiermee wat op de hoogte te hebben gebracht!
-
18 Juli 2014 - 23:26
Manon:
Je bent een kanjer! Ben trots op je X je zussie -
19 Juli 2014 - 00:04
Celine:
Wat super om jullie belevenissen te lezen! Zo stoer dat je dit avontuur aan bent gegaan. Geniet ervan! Dikke kus Celine -
19 Juli 2014 - 00:05
Annemijn De Boer:
Wauw Remona, wat een ervaring. Nu al, echt super wat je doet! -
19 Juli 2014 - 00:05
Annemijn De Boer:
Wauw Remona, wat een ervaring. Nu al, echt super wat je doet! -
19 Juli 2014 - 08:52
Melissa:
Super leuk om te lezen meiden! Ik moest vooral wel lachen om de bijnamen! Dus voortaan geen Julia meer? -
19 Juli 2014 - 09:04
Dana:
Jeetje remoon! Wat een ervaringen en indrukken!! Mooi verslag. Ik zal het ook laten lezen op werk. Ze zijn allemaal nieuwschierig naar je! :) xx -
19 Juli 2014 - 17:15
Natalie:
Leuk om te lezen remoon! Mooi verslag krijg een goeie indruk zo. X -
20 Juli 2014 - 19:34
Knof:
Otje wat een leuk verhaal!! Ik ben blij dat je dit verhaal heb gemaakt want maakte me af en toe een beetje ongerust, vooral na je laatste verhaal. Het klinkt allemaal erg INTERESSANT. Heel veel plezier nog en groetjes uit Hongarije van iedereen. -
20 Juli 2014 - 21:46
Lianne VB:
Wat een indrukken in zo'n korte tijd..... wat een andere wereld. Mooi om jouw belevenissen te lezen Remona, houd ons maar op de hoogte! Liefs van ons -
20 Juli 2014 - 21:56
Sylvia Hans Anouchka Emma:
Hai grote nicht
Wij vinden het heel stoer van jou dat je dit doet, pas goed op je zelf!
Groetjes, Hans,Sylvia,Anouchka en Emma. -
20 Juli 2014 - 22:01
Papa:
Remona ik ben heel trots en onder de indruk van je mooie verslag. zorg goed voor elkaar, en ik kijk uit naar je volgende verslag.liefs papa. -
20 Juli 2014 - 22:10
Loek N Paula :
leuk om te lezen Remona. Super ervaring we wensen je heel veel succes en onwijs veel plezier daar. XX -
20 Juli 2014 - 22:53
Jos En Gerda:
Wat een mooi reisverslag Remona. Je maak wel wat mee in een hele andere wereld.
Wij blijven alles volgen hoor en geniet ervan. Groetjes van ons allemaal. -
21 Juli 2014 - 08:28
Natasja:
Wat 'n ontzettende leuke blog! En wAt kan je het goed navertellen!
Super leuk om je blog te lezen lief nichtje!
Hou je taai daar en geniet van alle mooie momenten lieverd.
Een hele dikke knuffel van Marco Natasja Anouk Max en Milan xxxxxxx -
21 Juli 2014 - 15:09
Jan En Irma:
Hoi Remona in 1 week en al zoveel gezien een hele ervaring zeer indrukkend wekkend met de kindertjes daar, je zal hiervan wel een hoop leren we vinden het heel knap van je en wensen je nog een goede tijd dikke kus Jan en Irma. -
21 Juli 2014 - 20:52
Yvonne En Piet:
Hoi Remona, met open mond jouw verslag gelezen. Tjonge wat een ervaringen doe jij op.
Dit zal je nooit vergeten. Je hebt alles heel duidelijk geschreven. Pas goed op jezelf en ik kijk uit naar je volgende verslag.
Heel veel liefs van Oom Piet en mij xoxoxoxoxo -
21 Juli 2014 - 21:43
Bob En Marjan:
Hee Remona ( of Abana haha leuke naam voor in Ghana) wat een avontuur! De reis is al spannend en waar kom je terecht en hoe zijn de mensen! We vinden het knap van je hoor!
De weeskindertjes hebben een leuke juf, die vinden het geweldig dat je er bent!
Heel veel succes met alles en we kijken uit naar je volgende verslag!
Hele dikke kus van Bob, Marjan, Bob jr. & Sharon XXxx -
21 Juli 2014 - 23:02
Petra En Enrico:
Hoi Remona, wat een verhaal en wat gaat er nog allemaal komen.
Goed van je hoor om dit te doen.
Ook leuk dat je dit allemaal schrijf dan kunnen we een beetje jou avontuur mee beleven.
Geniet en wij blijven je volgen.
Dikke kus en tot je volgende verslag XXX -
21 Juli 2014 - 23:14
De Kockentjes :
Deze ervaringen zijn heel bijzonder en daardoor zal je toch anders in het leven gaan staan.
Geweldig om mee te maken vooral ook om te zien dat ze daar zo anders leven.
Fantastisch dat jullie dit doen Abana en wat treffen die kinderen het met jullie en wat kunnen ze veel van jullie leren, het zal straks weer moeilijk zijn om afscheid te nemen van deze kinderen .
Maar voorlopig kunnen ze nog van jullie genieten, en wij van je verslagen.
Veel plezier, sterkte en ook nog proberen te genieten daar hé lieverd, heel veel succes.
dikke knuffels van de Kockentjes
-
22 Juli 2014 - 21:29
Roos Verwer:
Ha Romana, van mam de link doorgestuurd gekregen, dus vandaar dat wij nu ook op de hoogte zijn van je avontuur in Ghana. Je hebt een leuk eerste reisverslag geschreven. Wat een avontuur en wat zul je een ervaring opdoen. Je zult vast een hele lieve juf zijn! Kunnen ons wel voorstellen dat het soms moeilijk is.
Geniet ervan van deze bijzondere tijd.
hartelijke groeten en dikke knuffel, Ruud en Roos
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
